Het verhaal tot nu toe (zegt zij)

April 2003: 't Zonneke scheen in t Oiljsteirs land en ik ontmoette voor het eerst Kris. Het klikte en alles liep heel vlot. Dagen, maanden, jaren gingen voorbij. Tot we in februari 2006 besloten dat we wel klaar voor de volgende stap in een mensenleven...

We gaan samenwonen. De beslissing ging vrij vlot, een geschikt huisje vinden was een andere zaak. Ik had wel enkele eisen;

• Het moest in Aalst zijn (ligt een beetje centraal tussen de woonplaatsen van onze ouders én van ons werk)
  
• Liefst in een rustige straat (ik woon nu aan een drukke straat en dat was ik even beu)
• Heel belangrijk: een grote tuin (voor mezelf en onze beestjes)

Over die eisen waren het we wel beide eens. Maar over "liefde op het 1e huis gezicht" kon meer gediscusieerd worden. Het is niet gemakkelijk om twee verschillende smaken en meningen te combineren. Na wat zoeken en heel wat verschillende makelaars (makelaars met verkoopstalent, zwijgende makelaars, enthousiaste makelaars en zovoort) vonden we toch een geschikt huisje voor een redelijke prijs.

Tijdens onze eerste bod waren er even kapers op de kust. Maar na wat onderhandelen konden we toch het verkoopscontract tekenen.

De lening kwam in orde, de notaris werd gezocht en gevonden, de verzekeringen werden ondertekend en de akte verliep.

Naar mijn zin ging het wat traag, maar vrienden en familie zeiden dat dit normaal is. Uiteindelijk kreeg ik deze week te horen dat de akte op zijn laatste benen liep. Volgende week vrijdag krijgen we eindelijk de sleutel van ons felbegeerde huisje.