Oona 21 maand

Eigenlijk moest dit berichtje woensdag al geschreven zijn maar twee kinders het vergt wat tijd. Je kruipt niet zomaar achter de computer meer. *zucht* en ik werk zelf nog niet eens.
Dat belooft!
Enfin, de kleine meid is ondertussen 21 maand. De woordenschat is nog wat uitgebreid:

1. Ti tak: en daarmee bedoelen we dus een horloge. Moest er een facebook groep over horloges komen, ze zou zeker fan worden. Regelmatig wordt mijn eigen horloge vakkundig ontfutselt door mijn eerstgeborene. Nu is ze eindelijk in het bezit van een eigen Titak en wat is ze blij!! Het gaat over mijn eigen eerste horloge dat bijlange na niet meer werkt maar goed het kind zit er niet bij. Zij blij, ik blij, iedereen blij dus. 
2. Woef/Waf: elke keer als ze een hond ziet. De woef wordt vooral gebruikt voor de heel grote honden, de waf is meer voor de betere middelmaat. Onlangs zag ze een heel kleine hond, wat was ze verbaasd dat honden ook in mini formaat bestonden. Het aaide wel een stuk gemakkelijker natuurlijk. En het liep je niet zomaar omver dat was ook een voordeel. 
3. Kijkuh, kijkuh: als in 'zet die tv nu maar op, moeder/vader'. 
4. Tankuuuu: gebruikt ze bij geven én nemen. Deze beleefdheidsvorm compenseert de rest van eisend gedrag. En ik geef het toe 'tankuuuu' is enorm schattig. Je zou haar zo haar zin geven.
5. Meme/ Moemoe: de respectievelijke overgrootmoeders. Meme klinkt wel wat oubollig maar het bekt een stuk gemakkelijker dan 'overgrootmoeder'

Verder moedert ze nu ontzettend graag. Baby Hayley en Baby Broer zijn haar beste vrienden. Die grote lach en geschetter als ze een van haar baby's ziet. T is niet te doen.
De omgang met andere kindjes verloopt goed. Meestal kijkt ze wel wat de kat uit de boom maar nadien spelen ze wel gezellig naast elkaar. Een keer was ze helemaal over haar toeren toen een kindje van d'r leeftijd in de buurt van haar broertje kwam. Broertje wordt immers niet met andere kindjes gedeeld, dat spreekt voor zich.
Verder hebben we eindelijk een dubbel buggy gekocht. Dat werd tijd. Ze wordt bijna gek van altijd binnen te moeten zitten tijdens deze winter. We hebben gekozen voor een Classics van Phil and Ted. Wat een aanrader!! Ik ben momenteel de beste reclame voor deze buggy's. Ze zijn zo handig voor twee kindjes.

De maker beweren dat je de buggy gemakkelijk tot 5 jaar kunt gebruike en hij neemt belange zoveel plaats niet in als die andere buggy's voor twee die meer iets weg hebben van een heus schip.
Hij is ook best licht (11 kg) en rijdt bijzonder vlot. Tenminste als de banden goed op geblazen zijn. Enfin, ons Oona is dol op d'r buggy. Ze zit prins(es) heerlijk vooraan waar ze alles goed in het oog kan houden. Alleen dat vervelend regenscherm, dat belemmert toch wel goed haar uitkijk. Helaas voor haar  kan Mama best volhardend zijn zeker bij regenweer. Maar goed beter een uitje met regenscherm, dan helemaal geen uitje..

Verder heeft ze ook een mooi potje gekozen voor de Potty training. Daar zijn we mee begonnen maar veel resultaat is er natuurlijk nog niet.
Veel leuker was de uitstap naar het ballenbad. Het kind kon haar plezier niet op. Overal kindjes, overal ballen in de meest felle kleuren, pannenkoeken en glijbanen. Heaven was very close.
Bovendien was haar nichtje ook mee. Ze heeft een uur lang vrolijk krijsend rond gelopen. Alles veel dus heel goed mee. Ik dacht niet dat het zo'n succes zou zijn. Dacht dat ze het na een kwartier al voor gezien zou houden. Maar nee, het is voor herhaling vatbaar.

Zzzzzzz

Tristan heeft voor de eerste keer in een ander bedje dan het zijne geslapen.
Gisteren heeft hij de nacht bij Oma Mere doorgebracht. Blijkbaar heeft hij ook nog goed geslapen want hij wou zijn eerste flesje maar om 4u. En nu maar duimen dat hij dat vanaf nu ELKE nacht wil doen!!

Fleskes

Gisterenavond had Tristan zijn eerste flesje.
Ok Kind en Gezin gaat niet blij zijn omdat het niet zo goed is voor de borstvoeding maar nu heeft hij toch geslapen van 22u tot 02u30. Hehe, zijn persoonlijk record tot nu toe...

Van ons Oona hebben we een zelfgemaakt Valentijnshartje gekregen (wss wel geholpen door Moeke Nik). En fier dat ze was dat ze een cadeautje had voor haar mama en papa....

1ste keer naar kapper

De haartjes liggen weer netjes in de plooi.
Omdat ik mij al een tijdje ergerde aan de weel heel wilde haardos van ons Oontje had ons ma een afspraak gemaakt bij haar kapper.
Ik zocht nl een kapper die wat verstand had met omgaan met kleine kinderen. Mijn kapper is te duur en eerder 'hip' dus ik vermoed dat ze niet zo kindvriendelijk zijn. De kapper van de oma dus.
Ons Oontje zag het helemaal zitten. Vrolijk lachend ging ze naar binnen. Er zat veel volk in de zaak dus daardoor was ze wel wat overweldigd. Gelukkig was er een klein hondje om haar wat af te leiden.
Bella de hond werd goed geaaid. En zo was het al snel aan haar.
De kinderstoel was echt wel eng en daarbij heeft ze wat gehuild. Oma's schoot bleek een heel stuk veiliger te zijn. Ze heeft nadien geen kik meer gegeven.
Haartjes nat spuiten, de schaar en de haardroger zijn vlot gepasseerd. Samen met Oma, Beer en Tut heeft ze de uitdaging vlot doorstaan.
En dit is het resultaat:
tada!!!

Tristan 1 maand

Gelukkige ver-maand-dag Broertje!!
Al 31 daagskes kunnen we genieten van ons kleine manneke. Damn, wat gaat het snel.
Tsja, als je een deel van de dag moet door slapen omdat de nachten wel heel kort zijn, dan gaan de dagen/weken wel heel snel. De eerste dagen verwisselde je de dag gewoon met de nacht. Heel de nacht huilen en overdag amper wakker te krijgen. Zelf niet als de vroedvrouwen je helemaal in je blootje legde.
Nadien huilde je maar om de 2u. Gevolg: zware wallen onder de ogen van mezelf.
Maar alle, we hebben de tussentijden al wat omhoog gekregen dus de wallen zijn al minder zichtbaar.
Je begint al meer en meer op te kijken.
Je zus is nog altijd dol op je. Heel de dag gaat het van 'mama, papa, beebie'. Ze probeert je tut in je mond te steken maar dat heb je nog niet helemaal door wat ze daar van plan is...
Rond gedragen worden is momenteel je lust en je leven. Zolang je maar in een arm/draagdoek ligt ben je zielsgelukkig. Alleen is maar alleen denk je en je keel wordt aardig geschrapt als je in je park of bed ligt. Nee , nee zolang je maar tegen iemand aan geplakt ligt mag de muziek nog zo luid staan. Je trekt er je niets van aan. Zolang er maar warmte en eten is.
Kortom, een echte bourgondiër.

Oona 20 mnd

Al 20 maanden is ze er!
Sjonge, binnen 4 maand heb ik een kind van 2 jaar. Eentje die bijna naar school kan, dat viel me zo juist te binnen toen er in de brievenbus al uitnodigingen zitten voor opendeurdagen van scholen.  Iek!
Mijn baby tussen al die andere kinderen, Moeke zal serieus mogen slikken aan de schoolpoort.  Maar goed, dat is nog een jaar.
Ondertussen moet je nog heel wat leren: zindelijkheid, samen spelen, delen....
Vooral dat laatste kan soms voor wat problemen zorgen. Delen maakt je gefrustreerd. En bij frustraties is er veel ongeduld en gewapper met de handjes. Op heel slechte momenten zelf heuse driftbuien. Dan verandert mijn poppemieke in een heus huilebakje compleet met rood aangelopen gezichtje en snotneusje. De tranen bengelen dan uit je oogjes. Gek toch hoe je gezicht  van gezellig rozig naar boosaardig rood kan oplopen in welgeteld 2 sec.
Gelukkig zijn de driftbuien maar tijdelijk. Hoe hard je ook kan brullen, zo hard kan je ook giechelen. Want laat dat duidelijk zijn, je bent een echt meisje. Schoenen shoppen is de max (vooral ze allemaal uit de rekken halen en passen), heel gek want ik ben zelf geen shoe-aholic.  Of kleedjes uit de rekken halen. Of aan prijsaanduidingen prutsen, dit ten groot ongenoegen van menig kassa juf. Natuurlijk mag je dat niet maar je handen zijn zoooo vlug. De cliche's zijn waar: je moet ogen op je rug hebben.
Je bent ook erg geinteresseerd in juwelen: mama heeft prachtige oorbellen en bezoeksters worden altijd uitvoerig gechecked op blinkende kettingen. Onlangs kreeg je een ringetje. De veel 'Ooooh's' en 'Waaw's' waren heel schattig alleen jammer dat het ringetje niet pruts-bestendig was. Niet alleen jij vond het ringetje geweldig, iedereen in de omgeving bekeek je vol bewondering. Daar geniet je zo van. Net als wanneer Mama je een nieuw jurkje heeft gemaakt, dan paradeer je als een volleerd model. Zo wel voor publiek als voor de foto. Want in tegenstelling tot je mama en papa ben je zowaar behoorlijk fotogeniek. Ik weet wel dat elke ouder dit over zijn kind zegt, maar jij kan huilend naar de fotograaf gaan en bij de flits zelf je grootste glimlach boven halen.
Het jaar is behoorlijk verrassend voor je begonnen. Je bent nu Grote Zus. Vol overgave pas je op je broertje. Je aait hem (soms wat hardhandig) over zijn bolletje, je wil niet vertrekken voor Broer in de wagen zit, je loopt 's morgens direct naar het parkje om 'beebie, beebie' te begroeten,je begint je pop te baden en luiers aan te doen. Ons Pebbles is zowaar een fantastische grote zus.
Verbaal maak je zowieso grote sprongen: je loopt vrolijk zingend 'kaka' kakaa' in den Delhaize, je zwaait en roept hard Dadaaaa naar iedereen die ook maar aanstalten maakt om te vertrekken, je roept hard om je papa als mama voor de zoveelste keer je neusje wil schoonmaken (waar je een hardgrondige hekel aan hebt, dat bewees je toen je je neuspeer zowaar in de vuilbak gooide), s avonds wil je je 'tuuuuutje en beer' en vrolijk gil je bij elk kindje dat je ziet 'beebie, beebie'.
Leuk dat ik nu thuis ben, nu kan ik nog meer van je capriolen genieten.... Want oh my god wat zal ik die capriolen missen als ik weer moet werken!! Laat Juni nog maar ver weg zijn...

New Kid on the Block

Hij is er!!!
Mijn kleine buikbewoner heeft zich aangekondigd. En is daarmee een ex-buikbewoner.
Zijn karakterke ligt al vast, t is een dwarsligger eerste klas. Hij bleef maar in stuit liggen en daarmee hebben de gynae en vroedvrouwen beslist dat ik een keizersnede kreeg.
Ik was wel enorm geschrokken, ik dacht dat ie wel ging keren want 'de weg was toch al wat vrijgemaakt door Grote Zus' maar blijkbaar had hij daar geen boodschap aan.
Om toch geen vroegtijdige weeën te hebben, werd de keizersnede op 38 weken gepland. Iedereen die me een beetje kent, weet van mijn vrees voor snijden, operatiekwartiers en groene, steriele jasjes.
Na wat peptalk van mede-keizersnede moeders zag ik het nog vrij goed zitten. Het had dan ook zijn voordelen:

• eindelijk van die vervelende maagzuur vanaf als ik ook maar enigszins horizontaal ging
• eindelijk van die vervloekte (lage) rug en banden pijn
• eindelijk verlost van nachtelijke krampen (en mijn bijhorend nachtelijk gegil)
• weer op mijn buik kunnen slapen
• kortom een betere nachtrust (tenzij ik een huilbaby zou krijgen natuurlijk)
• je kan in je agenda een afspraak maken met je eigen nieuwe baby (op 7 januari stipt om 8u zou hij ter wereld komen) lekker praktisch...
• geen gehannes omtrent 'komen de weeën wel snel genoeg' en veel te vroeg in de kliniek staan (met een tweede kindje vergt dit nog meer ge-organiseer)
• geen kans op knippen en scheuren (vond ik altijd zo eng)
• geen weeën en pufoefeningen

Alle met bovenstaand lijstje in mijn hoofd, zag ik het wel zitten. Goed voorbereid kwam ik op 6 januari het ziekenhuis in. Dwarsliggertje bleek nog steeds dwars te liggen dus ik mocht blijven. 

Vrijdag kwamen ze mij klaar maken voor de operatie. Ik was nog vrij rustig alhoewel ik toch weinig geslapen had. Alles was nog relaxed ....

Totdat ik het operatie kwartier binnen reed om 8u. Toen kreeg ik heel hard de bibbers. 

Op zoiets is het toch moeilijk voor te bereiden hoor. Opeens rijden ze in een steriele kamer binnen vol (echt waar, ze stonden daar zeker met 10) mensen die je nog NOOIT gezien hebt allemaal in hun groene jasjes. Die zich dan wel aan je voorstellen "Hallo mevrouw, ik ben Jos, uw anesthesist". 

Het praat echter niet zo gemakkelijk wanneer er een zuurstofmasker voor je mond zit, je vastgetapted ligt  met velcro, in u blootje  nota bene. Enfin, ik had ook niet de indruk dat dit echt van mij verwacht werd. 

Tien minuten lag ik al aan de epidurale pomp en mocht mijn man binnen. Ik had hem zelf niet herkend in dat groene jasje en nadien zag ik hem niet meer want hij zat achter mij. De gynae kwam binnen en begon er direct aan. 

Raar hoor, als mensen zo in je buik zitten wroeten want je voelt het wel. Echt zachtaardig waren ze ook niet. Gelukkig werkte de epi heel goed. Tien minuten hoorde ik ze al roepen 'ja hier komt hij'. 

Bom zeg, kleine eruit, die begon direct te huilen (oef), hij werd effe aan mij getoond (de volle 5 seconden). Ik kon er niet aan, ik kon niet spreken...  t was dus best een rare eerste ontmoeting. 

Maar enfin, hij was er!! Mijn baby! Kleine Tristan. 

Nadien werd hij schoongemaakt en de apgar gecheckt. Na goedkeuring verlieten hij en mijn man het kwartier en dan naaien ze je weer toe. Dat proces duurde langer dan heel de bovenstaande reutemeteut. 

Na 3u op de recovery mocht ik naar boven en zag ik eindelijk mijn zoon goed. Wat een opluchting! 

's Nachts kwam echter de pijn en jongens wat heb ik toen afgezien. Er was geen enkele houding die de pijn deed ophouden of zelf verminderen. 

Gelukkig genees je erg snel. Een vroedvrouw zei tegen mij dat je je elke 12u een beetje beter zou voelen. Gelukkig had ze gelijk. Na 5 dagen kliniek verveelde ik me al dood en mocht ik toch naar huis. 

Conclusie: de natuurlijke bevalling van Pebbles vond ik leuker maar alle... de cliche's zijn waar. Van t moment dat ze uwe kleine gezond en wel op u leggen, dan is alles weer vergeten.