Al 31 daagskes kunnen we genieten van ons kleine manneke. Damn, wat gaat het snel.
Tsja, als je een deel van de dag moet door slapen omdat de nachten wel heel kort zijn, dan gaan de dagen/weken wel heel snel. De eerste dagen verwisselde je de dag gewoon met de nacht. Heel de nacht huilen en overdag amper wakker te krijgen. Zelf niet als de vroedvrouwen je helemaal in je blootje legde.
Nadien huilde je maar om de 2u. Gevolg: zware wallen onder de ogen van mezelf.
Maar alle, we hebben de tussentijden al wat omhoog gekregen dus de wallen zijn al minder zichtbaar.
Je begint al meer en meer op te kijken.
Je zus is nog altijd dol op je. Heel de dag gaat het van 'mama, papa, beebie'. Ze probeert je tut in je mond te steken maar dat heb je nog niet helemaal door wat ze daar van plan is...
Rond gedragen worden is momenteel je lust en je leven. Zolang je maar in een arm/draagdoek ligt ben je zielsgelukkig. Alleen is maar alleen denk je en je keel wordt aardig geschrapt als je in je park of bed ligt. Nee , nee zolang je maar tegen iemand aan geplakt ligt mag de muziek nog zo luid staan. Je trekt er je niets van aan. Zolang er maar warmte en eten is.
Kortom, een echte bourgondiër.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten