Deze maand ging je al voor de tweede keer op reis. Terug naar Frankrijk.Het verschil met vorige keer is wel dat je er deze keer meer aan hebt.
Het zwembad is Mégapopulair. Maar echt, die hoofdletter en accent staan er niet voor niets. Moesten we je niet uit zwembad om de zoveel uur plukken, je zou er een ganse dag (en nacht en de volgende dag enzo) inzitten.
De goeiedag 's morgens is trouwens vervangen door een bedelende 'wemmebadje?'.
Soms zit je totaal relaxed in je plastiek bootje op het water. Soms zit je je emmertje te vullen met water aan de kant, dan weer uitgieten en terug herbeginnen. Soms loop je met je zwemvestje (dat nog een beetje te groot is, maar die bandjes rond je armen vind je niet cool genoeg) regelrecht naar het diepste gedeelte van het zwembad en bezorg je je mama steevast minstens 3 nieuwe grijze haren door er gewoon in te duiken.
Dat je onder water opeens geen lucht meer krijgt, vind je een vreemde gewaarwording.
Geen gekrijs of gehuil, nee enkele een verbaasd gezicht krijgen we te zien als we je er uit plukken.
Allemaal fun zo'n zwembad. Behalve de andere kinderen die wel eens aan je speelgoed durven komen.
Delen staat nog niet in je woordenboek en snappen die Snoodaards niet dat het JOUW speelgoed en dus enkel JOU toe behoort.
Vriendjes maken zat er niet echt in, tenzij ze naast jou krak hetzelfde gingen doen (bvb water scheppen). Die kinderen vielen al bij al wel mee. Het hielp ook wel dat je wel met hun speelgoed mocht spelen, in ruil daarvoor kneep je wel een oogje dicht als ze iets van jou namen.
Verder heb je vele dieren gezien in de plaatselijke dierentuin.
Zo onder de indruk dat je kan zijn van zeeleeuwen die zitten te roepen, zwemmende ijsberen en opspringende Orka's. Amaai, aan enthousiasme geen gebrek: schaterlachen, in je handen klappen en 'Kijk Mama, kijk Papa' X 1 000. Of vaak zelf nog meer.
Je had ook niet echt gedacht dat uit dat gigantische zwembad opeens een of ander soort zwart-witte vis sprong (waar je moeder dan betweterig begon te zeggen dat het geen vis was maar een zoogdier). Je bleef volharden in de boosheid, iets dat in het water zit is toch wel een vis zeker.
Enfin, het opspringende zeezoogdier (:p) vond je zo geweldig dat bij elke sprong je enthouiast klapte en 'whaw, vis, vis vissss' jubelde. :p
De zoo was duur maar door jouw enthousiasme was het wel elke eurocent meer dan ooit waard.
We waren het park nog niet uit gereden of je lag al in slaap in je autostoel.
Kijk , dat was dus niet echt je ding.
Het zand voelde zo raar beweeglijk aan en het was ook best warm onder je blote voetjes. En dan die golven die je ondersteboven gooide en die waren dan weer heel koud. De speciale watersandalen schuurde ook nog eens je voeten open. Miserie allom. Je bleef maar op een been staan (om zou weinig mogelijk contact te hebben met het enge zand) en roepen en krijsen. Nee, een pleziertochtje was het niet....
Kers op de taart was ook je zeurende moeder die maar bleef voordoen hoe je zandkastelen moest maken. Om van haar gezaag af te zijn, heb je toch wat in het zand geprutst. Alles voor de foto he!
Maar laat ze het maar goed in hun oren knopen, een beachbabe zit er voorlopig nog niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten