Goh, de cliche's zijn waar. Wat gaat het snel!
2 jaar geleden lag je als een klein wormpje in dat aquariumachtige bedje, nu kon je met je vingertjes amper van je Dora (of met jouw woorden Didi) blijven.
Het aantal woorden die je deze maand leerde is ENORM! Amper bij te houden. Sommigen dingen moet je maar een keer zeggen en je hebt ze al door zoals 'pringen' oftwel springen (op de trampoline van Antje). Qua beweging ben je amper te houden: fietsen, iets wat lijkt op lopen (maar dan stijver), in water pletsen, schommelen, op de glijbaan. Ik ren behoorlijk wat km achter je aan.
Je angst voor andere mensen verdwijnt wat. Je hebt al goed door wie familie of vaste kennissen is en wie niet. Bij de vaste mensen kom je al sneller los. Onbekenden worden nog steeds angstvallig aangestaard veilig vanuit de buggy. Soms ben je ook wat overweldigd van al die andere (grotere en drukkere) kinderen. Dan sta je wat zielig aan de schuifaf, hopend dat mama of een ander geliefd persoon snel ter hulp schiet.
Qua eten begin je best je eigen willetje te krijgen. 'Bal' is heeeeel lekker en dan maakt het niet of het gehaktballen zijn, vegetarische ballekes of croutons in de soep. Als voedsel rond is, ben je bereid om het te proberen. Zoniet, kan je het keihard op je buik schrijven. We maken wel een uitzondering voor snoepjes en koeken. Uiteraard.
Je broertje zie je nog steeds graag. De pamper verversen gebeurt niet zonder jou. Dan sleep je de stoel tot aan de luiertafel ga je er op staan en begint al te roepen 'kaka kaka' voor we de plakkers van de luier nog maar aangeraakt hebben. Baby is tof, baby moet je elke morgen goeiedag gaan zeggen, baby is lief alhoewel hij best veel huilt maar..... Baby mag absoluut niet aan je speelgoed komen.
Dan is Baby niet zo leuk meer. Of als Baby teveel aandacht krijgt, kom je met de oplossing op de proppen. Dan mag Baby in zijn bedje gaan liggen. Af en toe begint Baby dus wel een bedreiging te worden. Maar in het algemeen zie je hem nog heel graag.
Je loopt, praat, begrijpt veel meer dan een paar maanden geleden, je wordt een heuse grote meid. Maar als je bij een van je vele acrobatentoeren toch keihard op je snoet gaat, kom je toch huilend, met een rood aangelopen gezicht troost zoeken bij de mama. En stiekem heeft ze dat nog altijd heel graag hoor!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten